หนึ่งในปัญหาที่ทำให้การพัฒนาหยุดชะงักไปก็คือ อาการเจ็บปวดและอาการเจ็บในที่นี้ ไม่ใช่อาการเจ็บจากกรดแลคติค หรือ DOMS แต่อย่างใด... หากแต่เป็นอาการบาดเจ็บที่เส้นเอ็นและข้อต่อข้างใน ที่เกิดจากการถูกน้ำหนักกดทับ จนเกิดการอักเสบ หรือฉีกขาด โดยดฉพาะคนที่ชื่นชอบการยกหนักๆ และมีประสบการณ์การยกมาไม่ต่ำกว่า 2 ปี ร้อยละ 90 มักเจออาการบาดเจ็บไม่ที่ใดก็ที่หนึ่ง สำรวจตัวเองดูก่อนครับ ว่าคุณมีอาการเจ็บบริเวณไหนบ้าง

• หัวไหล่
• ข้อศอก
• ข้อมือ
• หัวเข่า
• ข้อเท้า
• อื่นๆ

      ....ถึงแม้มันจะเป็นการบาดเจ็บเล็กน้อย แต่มันกลับเป็นสัญญาณอันตรายในระยะยาวที่น่ากลัวมาก เพราะนอกจากจะทำให้เราเจ็บปวด รำคาญ มันยังชะงักการเติบโตของกล้ามเนื้ออีกด้วย ร่างกายเราเป็นสิ่งที่น่าพิศวงมากครับ มันมีกลไกลที่เรียกว่า Inhibitive Mechanism หรือกลไกลการยับยั้งการทำงานนั่นเอง ในข้อต่อของคนเรา จะมี joint receptors motor units อยู่ ซึ่งถ้าเกิดเอ็นและข้อต่อบริเวณนั้นๆได้รับความเสียหาย มันจะส่งสัญญาณไปที่สมอง จนทำให้เรารู้สึกเจ็บนั่นแหละ 

      ...และจากนั้น ร่างกายจะปรับตัวโดยการ limit การทำงานของกล้ามเนื้อไว้ ทำให้ไม่สามารถเพิ่มความแข็งแรงได้นั่นเองครับ ดังนั้น อย่าละเลยอาการเจ็บเล็กน้อยที่เกิดขึ้น เพราะมันจะส่งผลในระยะยาว มันคือฝันร้ายของนักยกทุกคนครับ
คำแนะนำเมื่อเกิดอาการบาดเจ็บ

• ทิ้งอีโก้ออกให้หมด และลดน้ำหนักที่ใช้ทันที 
• เพิ่มจำนวน reps เป็น 15-20 ครั้ง+ (ขึ้นอยู่กับระดับความเจ็บ)
• สำรวจว่ามีท่าฝึกไหนที่ผิดหลักอยู่ ให้แก้ไขทันที
• ให้ความสำคัญกับอาหารเสริมบำรุงข้อต่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้ที่ฝึก strength training ควรมีอาหารเสริมบำรุงข้อต่อ เช่น Animal Flex <<แตะได้ ไว้ใช้ในตาราง ถึงแม้จะยังไม่เกิดอาการบาดเจ็บขึ้นก็ตา

.....เพราะข้อต่อที่แข็งแรง = การฝึกที่ทรงพลังครับ